Bukre
Kahraman Tazeoğlu
Destek Yayınları
Güzellik,
bakmayı bilen gözdedir sevgilim. Artık kendime layık olanı seçebiliyorum
sayende. Bir insanın gözlerine bakıp, kalbini görebiliyorum her seferinde. Eskisi
gibi değilim. Neden mi senden çok daha öndeyim? Herkesin dünyası kendi gördüğü
kadardır sevgilim. Sen önüne bakarken, ben uzakları ezberledim. Sen olup
bitenlerle ilgilenirken, ben olmayanın izindeydim.
Çivi çiviyi
sökermiş, yalnızlığı kanatan hüzünlü şarkılar, yalnızlığa iyi gelirmiş. İşte ben
bu şekilde hayata karşı direndim. Keşke bana akıl vereceğine, aklımı alacak
kadar beni sevseydin. Ben, bir çocukluk edip büyüdüm işte! Sen büyümüşsün ama
doğmamışsın bile.
Ben, senin
doğrundum sevgili. Ötekiler gelip geçerdi. Sen doğru olanı değil, geçerli olanı
seçtin. Terk etmek kazanan olmaya yeter zannettin.
Bana, bir veba
busesi bırakıp gittin; bak şimdi yerini başkaları aldı. Bu aşkın vebası sende,
busesi bende kaldı. Seçtiğin yolda sana mutluluklar diliyorum. Unutmak alışmaktır.
Unutursun demiyorum… Ama alışacaksın biliyorum.
(Arka kapak)
Bu
kitabı bu kadar çok bahsedildiği / her yerde karşıma çıktığı için okudum. Sırf meraktan.
Bir şey değişmedi hayatımda ama. Yani tamam, her kitap insan hayatında
olağanüstü değişiklikler yaptıracak diye bir kaide yok. Ama bari bir rüzgar
estirip bir yaprağı titretmesini beklerim / beklerdim en azından.
Olamadı.
:)
Ortaokul
3 seviyesindeydi resmen kitap. Daha önce de okumuştum gerçi Kahraman Tazeoğlu’ndan.
Biliyordum yazı tarzını da işte merak. O kadar anlatılınca da mükemmel bir şey
bekliyor insan. Yok yani. Olmamış hiç.
Üzülerek
söylüyorum ki vakit kaybıydı benim için.
