Bukre

         

         Bukre

         Kahraman Tazeoğlu

         Destek Yayınları

         Güzellik, bakmayı bilen gözdedir sevgilim. Artık kendime layık olanı seçebiliyorum sayende. Bir insanın gözlerine bakıp, kalbini görebiliyorum her seferinde. Eskisi gibi değilim. Neden mi senden çok daha öndeyim? Herkesin dünyası kendi gördüğü kadardır sevgilim. Sen önüne bakarken, ben uzakları ezberledim. Sen olup bitenlerle ilgilenirken, ben olmayanın izindeydim.

Çivi çiviyi sökermiş, yalnızlığı kanatan hüzünlü şarkılar, yalnızlığa iyi gelirmiş. İşte ben bu şekilde hayata karşı direndim. Keşke bana akıl vereceğine, aklımı alacak kadar beni sevseydin. Ben, bir çocukluk edip büyüdüm işte! Sen büyümüşsün ama doğmamışsın bile.

Ben, senin doğrundum sevgili. Ötekiler gelip geçerdi. Sen doğru olanı değil, geçerli olanı seçtin. Terk etmek kazanan olmaya yeter zannettin.

Bana, bir veba busesi bırakıp gittin; bak şimdi yerini başkaları aldı. Bu aşkın vebası sende, busesi bende kaldı. Seçtiğin yolda sana mutluluklar diliyorum. Unutmak alışmaktır. Unutursun demiyorum… Ama alışacaksın biliyorum.

(Arka kapak)

Bu kitabı bu kadar çok bahsedildiği / her yerde karşıma çıktığı için okudum. Sırf meraktan. Bir şey değişmedi hayatımda ama. Yani tamam, her kitap insan hayatında olağanüstü değişiklikler yaptıracak diye bir kaide yok. Ama bari bir rüzgar estirip bir yaprağı titretmesini beklerim / beklerdim en azından.

Olamadı. :)

Ortaokul 3 seviyesindeydi resmen kitap. Daha önce de okumuştum gerçi Kahraman Tazeoğlu’ndan. Biliyordum yazı tarzını da işte merak. O kadar anlatılınca da mükemmel bir şey bekliyor insan. Yok yani. Olmamış hiç.

Üzülerek söylüyorum ki vakit kaybıydı benim için.