İçe Kapanış

         Derdim, yeter, sakin ol, dinlen biraz artık;

         Akşam olsa diyordun; işte oldu akşam,

         Siyah örtülere sardı şehri karanlık;

         Kimine huzur iner gökten, kimine gam.

         Bırak, şehrin iğrenç kalabalığı gitsin,

         Yesin kamçısını hazzın sefil cümbüşte

         Toplasın acı meyvesini nedametin

         Sen gel, derdim, ver elini bana, gel şöyle.

         Bak göğün balkonlarından geçmiş seneler

         Eski zaman esvaplariyle eğilmişler;

         Hüzün yükseliyor, güler yüzle, sulardan.

        

         Seyret bir kemerde yorgun ölen güneşi

         Ve uzun bir kefen gibi doğuyu saran

         Geceyi dinle, yürüyen tatlı geceyi.

         Charles Baudelaire

         Çeviren: Sabahattin EYÜBOĞLU
         İçe Kapanış kitabından, sayfa: 14 - 15