Tezer’den Cümleler

         *Şimdi neden bu kadar çok sevdiğimi anladım, çünkü kendim ölmüştüm ve yalnızca başkalarının canlılığını algılayabiliyordum.

         *Nihayet yağmur başladı. Bu sabah artık yağmuru neden bu kadar çok sevdiğimi anladım. Ağlayan bir yüreğe benzediği için. Onun acısı yüreğimi ağrıtıyor.

         *Bugünden sonra acıyı mutluluk olarak tanımlayacağım.

         *Her sabah yepyeni bir dünyaya kalkıyorum. Her akşam dünyanın bütün yorgunluk acı ve çelişkileriyle dayanamaz duruma geliyorum.

         *Unutma: Dostların hep yazarlardı. Öyle de kalacaklar. Bir adam ve bir çocuk. Yaşamının en büyük raslantıları.

         *Yalnız yaşı olmayan ve dünyalarını kendi içlerinde taşıyan insanlara dayanabildiğimi görüyorum.

         *Bir şeyin değişeceği beni ürkütüyor, bir şeyin değişmeyeceği de.

         *Olaylar ve düşünceler, kafamın içinde sürekli acılar olarak birikti.

         *Yalnızca seninle yatarken sadığım sana. Bu bile fazla.

         *… Biz mutlu isek, mutlu olmayı istediğimiz ve bunun için çaba harcadığımız için mutluyuz.

         *Yaşadığım anların, onları yaşarken anıya dönüştüğünü algılar, onları yaşarken anılaştırırdım. Sonra bunu en güzel biçimde Savinio’da okudum: “Yaşanan an da anı olacak.”

         *Şunu öğrenmelisin: Sen hiçbir işe yaramaz değilsin. Seni senden çalan toplumdur.

         *Kültür bir şeye cesaret edebilme sorunudur. Okumaya cesaret edebilme, bir görüşe inanmaya cesaret edebilme, görüşlerini açıklayabilme cesaretidir.

         *Güç ve korku her zaman yan yanadır.

         *Ben, belli bir ülkesi olmayan insanlardanım.

         *İnsanın ana dilini yitirmesi, öz kişiliğinin yıkılması demektir.

*Dünyanın acısı olmasaydı taze yeşil yapraklar üzerindeki güneş ışınlarının bir anlamı olmazdı.

*İnsanın kendi dünyası dışında yaşayacağı bir dünya yoktur.

*İnsanın başkalarına söyledikleri kendi duymak istedikleridir. Yazdıkları, okumak istedikleridir. Sevmesi, sevilmeyi istediği biçimdedir.

*Herhangi bir yerde, herhangi bir zamanda yaşamım bitti. Bilmiyorum, nerede, ne zaman. Ve işte o bittiği yerde başladı. Acının sonunda. Acı ile.

*Bittim, yaşamımı kapattım.

Tezer Özlü’nün Kalanlar adlı kitabından