15 Mart 2012 Perşembe

Tezer’den Cümleler


         *Şimdi neden bu kadar çok sevdiğimi anladım, çünkü kendim ölmüştüm ve yalnızca başkalarının canlılığını algılayabiliyordum.
         *Nihayet yağmur başladı. Bu sabah artık yağmuru neden bu kadar çok sevdiğimi anladım. Ağlayan bir yüreğe benzediği için. Onun acısı yüreğimi ağrıtıyor.
         *Bugünden sonra acıyı mutluluk olarak tanımlayacağım.
         *Her sabah yepyeni bir dünyaya kalkıyorum. Her akşam dünyanın bütün yorgunluk acı ve çelişkileriyle dayanamaz duruma geliyorum.
         *Unutma: Dostların hep yazarlardı. Öyle de kalacaklar. Bir adam ve bir çocuk. Yaşamının en büyük raslantıları.
         *Yalnız yaşı olmayan ve dünyalarını kendi içlerinde taşıyan insanlara dayanabildiğimi görüyorum.
         *Bir şeyin değişeceği beni ürkütüyor, bir şeyin değişmeyeceği de.
         *Olaylar ve düşünceler, kafamın içinde sürekli acılar olarak birikti.
         *Yalnızca seninle yatarken sadığım sana. Bu bile fazla.
         *… Biz mutlu isek, mutlu olmayı istediğimiz ve bunun için çaba harcadığımız için mutluyuz.
         *Yaşadığım anların, onları yaşarken anıya dönüştüğünü algılar, onları yaşarken anılaştırırdım. Sonra bunu en güzel biçimde Savinio’da okudum: “Yaşanan an da anı olacak.”
         *Şunu öğrenmelisin: Sen hiçbir işe yaramaz değilsin. Seni senden çalan toplumdur.
         *Kültür bir şeye cesaret edebilme sorunudur. Okumaya cesaret edebilme, bir görüşe inanmaya cesaret edebilme, görüşlerini açıklayabilme cesaretidir.
         *Güç ve korku her zaman yan yanadır.
         *Ben, belli bir ülkesi olmayan insanlardanım.
         *İnsanın ana dilini yitirmesi, öz kişiliğinin yıkılması demektir.
*Dünyanın acısı olmasaydı taze yeşil yapraklar üzerindeki güneş ışınlarının bir anlamı olmazdı.
*İnsanın kendi dünyası dışında yaşayacağı bir dünya yoktur.
*İnsanın başkalarına söyledikleri kendi duymak istedikleridir. Yazdıkları, okumak istedikleridir. Sevmesi, sevilmeyi istediği biçimdedir.
*Herhangi bir yerde, herhangi bir zamanda yaşamım bitti. Bilmiyorum, nerede, ne zaman. Ve işte o bittiği yerde başladı. Acının sonunda. Acı ile.
*Bittim, yaşamımı kapattım.

Tezer Özlü’nün Kalanlar adlı kitabından

6 yorum:

  1. Güzel paylaşımın için teşekkür ederim.

    YanıtlaSil
  2. Ben de vakit ayırıp okuduğunuz için teşekkür ederim. :)

    YanıtlaSil
  3. Evet Bolat. Lisede haberdar oldum kendisinden ama yine de geç kalmış sayılabilirim.

    YanıtlaSil
  4. Yaşamın ucuna yolculuk bu aralar okuduğum kitabım.
    Bambaşka bir tarzı var Tezer Özlü'nün.

    YanıtlaSil
  5. İlk okuduğum kitabıdır Yaşamın Ucuna Yolculuk. Lisedeyken edebiyat hocam vermişti. Okumak için çok geç kaldığımı düşünmüştüm o zaman.

    Bence Tezer, kana kana içilmesi gereken bir pınar.

    Diğer kitaplarını da okumanızı öneririm.

    YanıtlaSil