Bir Romanın Son Cümleleri

         

         Bir Romanın Son Cümleleri

         Tolga Sarıca

         Palto Yayınevi

         “Ne yazık ki filmin son sahnesi gelip çattığında ya da her şeyi değiştirecek bir kapıdan içeri adımımızı atmamız gerektiğinde insanın aklına çok da parlak fikirler gelmiyor. Ama senin zaten bunlara ihtiyacın yok. Tıpkı annen gibi senin de hayatta istediğin her şeyi başarabileceğine sonuna kadar inanıyorum. Şimdi kitabın yanı başına bıraktığım yüzüğü al ve benim yapmış olduğum gibi onu hayatının sonuna kadar boynunda taşı. O yüzüğü annen bana uğur getirmesi için verdiğinde yirmi sekiz yaşındaydım ve henüz sen doğmamıştın. Onu merak ettiğini, kim olduğunu öğrenmek için nelerden vazgeçebileceğini ve yıllar boyu bu konuyu hiç açmayarak seni ne denli büyük bir hayal kırıklığına uğratmış olduğumun ağırlığını her nefes alıp verişimde yüreğimde hissettim.”

         (Arka kapaktan)

         Palto yayınlarından daha önce bir eser okumadım diye hatırlıyorumve açıkçası bu kitabı da merak ediyordum.

         Aslında yazarın tarzı tam benim sevdiğim şekilde ama daha tam olarak olmamış bana göre. Henüz “eh işte öyküleri”nden öteye geçemedi bu kitap. Ama başka kitaplarıyla karşılaşırsam da okumaya devam ederim. Çünkü bana göre umut vaat eden bir kalemdi benim için.

Evet, en başta söylemem gerekeni en son söylüyorum. Bu bir öykü kitabı. Charles Bridge, Mandallı Çocuk, Foça Katili, Bırakmış, Hasta La Fontaine, Bonnie, ve Bir Romanın Son Cümleleri isimli öykülerden oluşuyor kitap. Benim ivmem en çok Bırakmış isimli öyküde yükseldi. Bu kitap için favorim budur.